Biënnale van Venetië



augustus 4, 2019

De opzet van de eerste editie in 1895, was een kunsttentoonstelling in de Giardini. Al snel was het een succes. De derde biënnale in 1899 werd door 300.000 mensen bezocht. Dit was de aanleiding om speciale paviljoens voor buitenlandse kunstenaars te bouwen. De oudsten, nog min of meer in oorspronkelijke opzet, zijn het Engelse en Franse paviljoen, het oorspronkelijke Russische gebouw is nog herkenbaar.

Naast beeldende kunst zijn sinds 1930 muziek en 1934 film en theater een jaarlijks terugkerend onderdeel geworden.

Het Centrale of Italiaanse gebouw is vele malen verbouwd maar heeft sinds 1932 min of meer deze gevel. In 1962 en 1968 heeft de Venetiaanse Architect Carlo Scarpa wel tijdelijke aanpassingen gedaan. Wat nog rest is het vervallen entreegebouw en de oase van groen in het centrale gebouw. Ook het Venezolaanse gebouw uit 1953 is van zijn hand.

In de loop der tijd werd het festival groter en belangrijker. Hierdoor ontstond ook meer aandacht voor de architectuur. Gerrit Rietveld mocht het Nederlandse- en Alvar Aalto het Finse paviljoen ontwerpen. Denemarken en VS kozen voor een klassieke opzet. In 1980 kreeg ook Architectuur zelf een eigen Biënnale.

Electra-archtecture heeft een boekje uitgeven Guide to the Pavilions of Venice Biennale since 1887, Marco Mulazzani.